1 lutego 1749 roku małe miasteczko Białystok w Polsce otrzymało od króla Augusta III Sasa prawa miejskie Magdeburga. Akt z 1 lutego 1749 roku stanowi przełomowy moment w historii miasta i zawdzięcza go staraniom ówczesnego właściciela miasta Jana Klemensa Branickiego. Prawa miejskie magdeburskie, które przyznawały dla Białegostoku – prawo do samorządu, były wielkim krokiem naprzód dla rozwoju miasta.
Historia Białegostoku sięga wieków, prawa miejskie zostały nadane już w 1668 roku. Świadczy o tym istnienie białostockiego rejestru miejskiego, dokumentu służącego do ewidencji ludności i warunków panujących w mieście. Nie wiadomo dokładnie, kiedy Białystok otrzymał prawa miejskie, ale prawdopodobnie było to przed 1692 r., o czym świadczy zapis dokonany przez proboszcza miasta.
Jednak dopiero w 1749 roku, dzięki staraniom Jana Klemensa Branickiego, Białystok otrzymał prawa miejskie magdeburskie i prawo do samorządu. Był to wielki krok naprzód dla miasta, który pozwolił mu na rozwój gospodarczy, społeczny i kulturalny.
Prawa miejskie Magdeburga dały dla Białegostoku pozwolenie na rozszerzenie się poza pierwotne granice miasta i włączenie ludności osiadłej po prawej stronie Białegostoku. Pozwoliło to na wzrost liczby ludności miasta, a tym samym na rozwój gospodarki.
Od tego czasu Białystok stale się rozwija i rośnie, a obecnie jest ważnym miastem w regionie, liczącym ponad 300 000 mieszkańców. Akt z 1 lutego 1749 roku przypomina o wielkich postępach w rozwoju miasta i znaczeniu wysiłków Jana Klemensa Branickiego.
